حالا که نیایش عزیز توی این بازی منو یارکشی کرده ، میگم از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون که :

28 دی ماه 51 توی یکی از شهرهای جنوبی و کوچیک خراسان بدنیا اومدم ( اینو نوشتم که یادتون بمونه که تاریخ تولدم نزدیکه )

امسال تغییرات عمده ای در زندگیم رخ داد . ازدواج کردم و محل کار و زندگیمو تغییر دادم و همه اینا با هم رخ داد .

تا حالا نشده سر سفره ای بشینم وغذایی که میارن رو نخورم و خوشم نیاد . از دست پخت مادرخدابیامرزم که هیچ وقت مزه غذاهاش یادم نمیره ، تا غذای دانشگاه و سربازخونه گرفته و چه این روزا که دست پخت خانوممو می برم سر کار .

از خوندن شعر و مخصوصاً غزل لذت می برم بویژه اشعارحافظ وسعدی و مولانا
گاه و بیگاه منم شعر و غزل می گویم
شیوه رندی و مستی است که هی می پویم

بچه که بودم فکر می کردم همه دنیا و آفریده های خدا صحنه تاتر بزرگیست که فقط دارن برای من بازی می کنند ، اما حالا می بینم که من هم وارد این صحنه شده ام و سناریویی رو بازی می کنم که نخوندمش و حفظش نیستم .

از هرچه بگذره سخن دوست خوش تره :
فاطمه ، بچه محل ، داستانگو، بابا حمید و علی ثابت قدم

-------------------------------------------------------------