گر بر سر نفس خود اميري مردي
ور بر دگري نكته نگيري مردي

مردي نبود فتاده را پاي زدن
گر دست فتاده اي بگيري مردي

**************************

ازدحام تماشاگران درسالن چهار سوي مجموعه تئاتر شهرخيلي زياد بود اما ظاهرا قطب الدين صادقي از اجرا راضي نبوده است .

جرقه اوليه نمايش نامه « عكس يادگاري » از يك ماجراي واقعي در جريان جنگ و بحران در عراق زده شده است . داستان ، ماجراي مردي است كه در لحظه سقوط رژيم حاكم ، وارد قصر صدام شده صندلي مخصوص او را مي دزدد و با خود بيرون مي برد ، اين مرد صندلي را در گوشه خياباني مي گذارد و مردم يكي يكي مي آيند ، پولي مي دهند ، بر صندلي مي نشينند و عكس مي گيرند .

صادقي مي گويد : « همين كه هر روز در خيابان هاي بغداد صدها نفر صف مي كشند تا يك لحظه بر صندلي يك ديكتاتور ساقط شده بنشينند و عكس بگيرند ، نشان دهنده آن است كه هر يك از اينها بدون آنكه خودشان خبر داشته باشند ، يك ديكتاتور كوچك هستند » . او كه يكي از مهم ترين جلوه هاي ديكتاتوري را در همه جاي دنيا خشونت ، له كردن آدم ها و بخصوص خشونت جنسي نسبت به زنان عنوان مي كند ، در نمايشنامه اش ترس و نكبت ناشي از فضاي ديكتاتوري در جامعه را به خوبي به تصوير مي كشد و مي گويد : « يكي از تجليات استبداد اين است كه مردان بزرگ را مي شكنند و زنان زيبا را له مي كنند . صدام حسين با زنان در ارتباط بود و اغلب دختراني را كه يك بار به آنها هم بستر شده بود ، مي كشت . » در « عكس يادگاري » همه جور آدم وجود دارد . چه آدم هايي كه ديده مي شوند مثل ورزشكاران ، سياستمداران و هنرمندان و چه آنهايي كه اغلب به چشم نمي آيند .

-------------------------------------------------------------