قطعه اي از " چيدن سپيده دم "

همچمن كبوتر كه با شكوه

به پرواز در مي آيد

بال مي گشايد و

پروازكنان مي گذرد

مي چرخد و


آرام بر هوا مي لغزد

آدمي را نيز

هواي پرواز در سر است

تا دور شود

راهش را بيابد

و در آرامش

به جست و جو بپردازد

همچون پرنده

كه بر زمين مي نشيند

بال جمع مي كند

دانه بر مي چيند

به تور صياد و دام خطر مي افتد

آدمي نيز باز مي گردد

آماده

تا خود را به زندگي و

تقدير خويش سپارد

گاه آرزو مي كنم زورقي باشم براي تو

تا بدانجا برمت كه مي خواهي

زورقي توانا

به تحمل باري كه بر دوش داري

زورقي كه هيچگاه واژگون نشود

به هر اندازه كه نا آرام باشي

يا متلاطم باشد

دريايي كه در آن ميراني

-------------------------------------------------------------