صبح زود بود كه رسيدم و هوا خيلي سرد بود. تاكسي گير نمي اومد . مجبور بودم پياده برم . اول كوچه كه رسيدم چراغ خونه رو كه روشن بود ديدم. در خونه هم نيم باز بود و يك پير زن با چادر نماز ، اول كوچه رو نيگاه ميكرد . بي بي جان بود كه منتظر سوگوليش بود .
مثل هميشه اول دستش رو بوسيدم .
سماورش روشن چاييش آماده جانمازش پهن بود .
پاش درد ميكنه ولي به روي خودش نمي آره . هر چي ميگم بي بي جان تو بشين . من خودم كارهام رو انجام ميدم . زحمت نكش . ميدونيد چي ميگه ؟ ميگه هرچقدر مژه به پلك سنگيني داره اولاد هم به پدر و مادر سنگيني دارند .
در جوابش چيزي ندارم كه بگم . فقط واسش دعا ميكنم .
زنده باشي . سلامت باشي .

-------------------------------------------------------------